Μες στους δρόμους απόψε γυρίζω,
να σε δω έστω λίγο ελπίζω,
απ’ την ώρα που μ’ άφησες μόνο
τη ζωή μου για σένα τελειώνω,
να γυρίσω στο σπίτι δε θέλω,
στη ιδέα πως λείπεις πεθαίνω,
να σε ψάχνω σε άδεια δωμάτια
δεν αντέχω μονάχος τα βράδια.
Σε πίστες πάλι θα ξενυχτήσω,
αφού δεν μπόρεσα εγώ να σε κρατήσω,
φωνές, τραγούδια, όλα για σένα,
από εμένα αφιερωμένα.
Βάζω πρώτη κι αφήνω τα φρένα,
τα φανάρια περνώ ένα ένα,
απ’ το σπίτι σου πάλι περνάω
κι ας τρελαίνομαι, δε σταματάω,
να χαθώ θέλω πάλι στον κόσμο,
σ’ ένα πλήθος που δε μου μιλάει,
να ακούσω κι αυτό το τραγούδι
που σου άρεσε και με πονάει.
Σε πίστες πάλι θα ξενυχτήσω,
αφού δεν μπόρεσα εγώ να σε κρατήσω,
φωνές, τραγούδια, όλα για σένα,
από εμένα αφιερωμένα.
|
Mes stus drómus apópse girízo,
na se do ésto lígo elpízo,
ap’ tin óra pu m’ áfises móno
ti zoí mu gia séna telióno,
na giríso sto spíti de thélo,
sti idéa pos lipis petheno,
na se psáchno se ádia domátia
den antécho monáchos ta vrádia.
Se pístes páli tha ksenichtíso,
afu den bóresa egó na se kratíso,
fonés, tragudia, óla gia séna,
apó eména afieroména.
Oázo próti ki afíno ta fréna,
ta fanária pernó éna éna,
ap’ to spíti su páli pernáo
ki as trelenome, de stamatáo,
na chathó thélo páli ston kósmo,
s’ éna plíthos pu de mu milái,
na akuso ki aftó to tragudi
pu su árese ke me ponái.
Se pístes páli tha ksenichtíso,
afu den bóresa egó na se kratíso,
fonés, tragudia, óla gia séna,
apó eména afieroména.
|