Ώρες, ώρες φεύγω απ’ την πραγματικότητα
στο χάος περιπλανιέμαι και κλαίω ασταμάτητα
ώρες, ώρες νιώθω πως πάω να τρελαθώ
και προσπαθώ να ηρεμήσω
διαβάζω για να ξεχαστώ
λίγο τα μάτια πάω να κλείσω
μήπως σε βγάλω απ’ το μυαλό
μα δεν μπορώ
Σε θυμάμαι, σε θυμάμαι
που χωρίσαμε λυπάμαι.
Είναι κάτι βράδια που δεν περνούν με τίποτα
και ψάχνω τ’ άγγιγμά σου μες τις ταινίες του έρωτα
είναι κάτι βράδια που θέλω να σε δω
και προσπαθώ να ηρεμήσω
διαβάζω για να ξεχαστώ
λίγο τα μάτια πάω να κλείσω
μήπως σε βγάλω απ’ το μυαλό
μα δεν μπορώ
Σε θυμάμαι, σε θυμάμαι
που χωρίσαμε λυπάμαι.
|
Ώres, óres fevgo ap’ tin pragmatikótita
sto cháos periplaniéme ke kleo astamátita
óres, óres niótho pos páo na trelathó
ke prospathó na iremíso
diavázo gia na ksechastó
lígo ta mátia páo na kliso
mípos se vgálo ap’ to mialó
ma den boró
Se thimáme, se thimáme
pu chorísame lipáme.
Ine káti vrádia pu den pernun me típota
ke psáchno t’ ángigmá su mes tis teníes tu érota
ine káti vrádia pu thélo na se do
ke prospathó na iremíso
diavázo gia na ksechastó
lígo ta mátia páo na kliso
mípos se vgálo ap’ to mialó
ma den boró
Se thimáme, se thimáme
pu chorísame lipáme.
|