Δε ρώτησες τι κάνω, πώς περνάω
στα δύσκολα δεν ήσουν πουθενά
και τώρα λες την πλάτη σου γυρνάω
μα αν ξεχνάς εσύ, η καρδιά μου δεν ξεχνά
Σε χρειάστηκα τις ώρες που ήμουν μόνος
και ο καημός μου ήταν θάλασσα πλατιά
στα λόγια μια ζωή έμενες όμως
αποκλείεται να άλλαξες καρδιά
Πού ήσουν τις στιγμές που σε ζητούσα
το δρόμο είχες χάσει για να ‘ρθεις
με λέγανε τρελό που σ’ αγαπούσα
μα είχαν δίκιο ότι και αν μου πεις
Σε χρειάστηκα τις ώρες που ήμουν μόνος
και ο καημός μου ήταν θάλασσα πλατιά
στα λόγια μια ζωή έμενες όμως
αποκλείεται να άλλαξες καρδιά
|
De rótises ti káno, pós pernáo
sta dískola den ísun puthená
ke tóra les tin pláti su girnáo
ma an ksechnás esí, i kardiá mu den ksechná
Se chriástika tis óres pu ímun mónos
ke o kaimós mu ítan thálassa platiá
sta lógia mia zoí émenes ómos
apokliete na állakses kardiá
Pu ísun tis stigmés pu se zitusa
to drómo iches chási gia na ‘rthis
me légane treló pu s’ agapusa
ma ichan díkio óti ke an mu pis
Se chriástika tis óres pu ímun mónos
ke o kaimós mu ítan thálassa platiá
sta lógia mia zoí émenes ómos
apokliete na állakses kardiá
|