Καράβια τ’ αυτοκίνητα στους δρόμους αραγμένα.
Κουφάρια που τα πέταξε τσουνάμι στη στεριά
Καινούργια και αταξίδευτα σαπίζουνε τα τρένα
Στο χωνευτήρι του σταθμού και λιώνουν στη σκουριά…
Λουκέτα γύρω μου παντού, ρολά κατεβασμένα
Στη πόρτα τους “πωλείται το παρόν”.
Που να κοιτάξω, πες μου, που; Για δείξε μου και μένα!
Και εσύ μου λες είναι σημεία των καιρών…
Άσπρο φλιτζάνι τ’ όνειρο όπου και να κοιτάξεις
Σε ξένες τσέπες πήγανε οι κόποι μιας ζωής.
Μόνα τους δεν αλλάζουνε εσύ αν δεν τ’ αλλάξεις
Και κούνησε τα χέρια σου αν θέλεις να σωθείς…
Λουκέτα γύρω μου παντού, ρολά κατεβασμένα
Στη πόρτα τους “πωλείται το παρόν’”.
Που να κοιτάξω, πες μου, που; Για δείξε μου και μένα!
Και εσύ μου λες είναι σημεία των καιρών…
Και εσύ μου λες είναι σημεία των καιρών,
είναι σημεία των καιρών
|
Karávia t’ aftokínita stus drómus aragména.
Kufária pu ta pétakse tsunámi sti steriá
Kenurgia ke ataksídefta sapízune ta tréna
Sto choneftíri tu stathmu ke liónun sti skuriá…
Lukéta giro mu pantu, rolá katevasména
Sti pórta tus “polite to parón”.
Pu na kitákso, pes mu, pu; Gia dikse mu ke ména!
Ke esí mu les ine simia ton kerón…
Άspro flitzáni t’ óniro ópu ke na kitáksis
Se ksénes tsépes pígane i kópi mias zoís.
Móna tus den allázune esí an den t’ alláksis
Ke kunise ta chéria su an thélis na sothis…
Lukéta giro mu pantu, rolá katevasména
Sti pórta tus “polite to parón’”.
Pu na kitákso, pes mu, pu; Gia dikse mu ke ména!
Ke esí mu les ine simia ton kerón…
Ke esí mu les ine simia ton kerón,
ine simia ton kerón
|