Οι καταστάσεις δείχνανε αρνητικά στοιχεία,
κανένας δε θα πίστευε αυτή την ιστορία:
Εσύ πλουσιοκόριτσο κι εγώ φτωχός να σβήνω,
μα είχα αξία κι έφτασα κι εγώ κάποιος να γίνω.
Και σιγά σιγά με δέχτηκες,
την αγάπη μου παραδέχτηκες.
Και σιγά σιγά μου δόθηκες
κι από τότε ποτέ δεν προδόθηκες.
Οι καταστάσεις δείχνανε αντίθετα σημεία
κι εγώ μονάχος πάλευα μέσα στην αγωνία.
Τη μάχη όμως κέρδισα με της καρδιάς το δίκιο
και μ’ ένα πείσμα όμορφο, περήφανο κι αντρίκειο.
Και σιγά σιγά με δέχτηκες,
την αγάπη μου παραδέχτηκες.
Και σιγά σιγά μου δόθηκες
κι από τότε ποτέ δεν προδόθηκες.
|
I katastásis dichnane arnitiká stichia,
kanénas de tha písteve aftí tin istoría:
Esí plusiokóritso ki egó ftochós na svíno,
ma icha aksía ki éftasa ki egó kápios na gino.
Ke sigá sigá me déchtikes,
tin agápi mu paradéchtikes.
Ke sigá sigá mu dóthikes
ki apó tóte poté den prodóthikes.
I katastásis dichnane antítheta simia
ki egó monáchos páleva mésa stin agonía.
Ti máchi ómos kérdisa me tis kardiás to díkio
ke m’ éna pisma ómorfo, perífano ki antríkio.
Ke sigá sigá me déchtikes,
tin agápi mu paradéchtikes.
Ke sigá sigá mu dóthikes
ki apó tóte poté den prodóthikes.
|