Σκέπασα ένα τελευταίο μου χαμόγελο
Μη φοβάσαι, ψύχη μου καληνύχτα
Άφησα μια ιδρωμένη αξιοπρέπεια
Μη φοβάσαι η ζωή δε θέλει ήττα
Μόνος τώρα μες τη μπόρα περπατώ
Μόνος δίχως ανθρώπους να κοιτώ
Σιωπή, σιωπή να καίει στη διαδρομή
Κυνικός ρεαλισμός σε κάθε μου επαφή
Προσπέρασα μια λύτρωση κρυφή
Μη φοβάσαι, ενοχή μου καληνύχτα
Έκλαψα στη λευκή του φόβου τη μορφή
Μη φοβάσαι, η ζωή ζητάει λύτρα
Μόνος τώρα μες τη μπόρα περπατώ
Μόνος δίχως ανθρώπους να κοιτώ
Σιωπή, σιωπή να καίει στη διαδρομή
Κυνικός ρεαλισμός σε κάθε μου επαφή
Σιωπή, σιωπή να καίει στη διαδρομή
Κυνικός ρεαλισμός σε κάθε μου επαφή
|
Sképasa éna telefteo mu chamógelo
Mi fováse, psíchi mu kaliníchta
Άfisa mia idroméni aksioprépia
Mi fováse i zoí de théli ítta
Mónos tóra mes ti bóra perpató
Mónos díchos anthrópus na kitó
Siopí, siopí na kei sti diadromí
Kinikós realismós se káthe mu epafí
Prospérasa mia lítrosi krifí
Mi fováse, enochí mu kaliníchta
Έklapsa sti lefkí tu fóvu ti morfí
Mi fováse, i zoí zitái lítra
Mónos tóra mes ti bóra perpató
Mónos díchos anthrópus na kitó
Siopí, siopí na kei sti diadromí
Kinikós realismós se káthe mu epafí
Siopí, siopí na kei sti diadromí
Kinikós realismós se káthe mu epafí
|