Πως τα χρόνια μου περάσαν
Πως τα ρούχα μου γεράσαν
Στης ελπίδας το ταξίδι πότε χάθηκα.
Πως μου βάρυναν τα χέρια
Πως φιλιά γίναν μαχαίρια
Με τα χρώματα της δύσης πότε βάφτηκα.
Αχ της αγάπης χρόνια πεταμένα
Της εκδρομής κοχύλια μου σπασμένα
Κάτι ποτέ δεν κράτησα για μένα
Σε μιαν άκρη
(Ούτε δάκρυ)
Πότε σκάφτηκαν σημάδια
Κει που πέρναγαν τα χάδια
Ποιος με άκουσε με τη βροχή που μίλαγα.
Πότε σβήσαν τα φεγγάρια
Πότε μ’ έπαιξαν στα ζάρια
Κείνη τη στιγμή ποιο μέτωπο να φίλαγα.
|
Pos ta chrónia mu perásan
Pos ta rucha mu gerásan
Stis elpídas to taksídi póte cháthika.
Pos mu várinan ta chéria
Pos filiá ginan macheria
Me ta chrómata tis dísis póte váftika.
Ach tis agápis chrónia petaména
Tis ekdromís kochília mu spasména
Káti poté den krátisa gia ména
Se mian ákri
(Oíte dákri)
Póte skáftikan simádia
Ki pu pérnagan ta chádia
Pios me ákuse me ti vrochí pu mílaga.
Póte svísan ta fengária
Póte m’ épeksan sta zária
Kini ti stigmí pio métopo na fílaga.
|