Πάει, η αγάπη που μου ‘χες πάει
Μεθυσμένη παραπατάει
Και σε σώματα ξένα τώρα ζει
Πως, ταξιδέψαμε σ’ αμμουδιές
Με κοχύλια, φιλιά κι ευχές
Μα τελειώνει το έργο στο ‘χα πει
Σπασμένα φιλιά
Με κόβουν βαθιά
Με βρίσκει πρωί
Ν’ απέχω ξανά
Σπασμένα φιλιά
Σε βλέπω να κλαις
Πονάει το γεια
Πονάει το μετά
Θα μείνω στο χθες
Πάει, η ματιά σου
Με προσπερνάει
Με χαϊδεύει, με πολεμάει
Με κρατάει με πλάτη στα σχοινιά
Φταίω
Που δε σου ‘πα ποτέ πως φταίω
Το δικό μου τον κόσμο καίω
Και στο τίποτα πέφτω με βουτιά
Σπασμένα φιλιά
Με κόβουν βαθιά
Με βρίσκει πρωί
Ν’ απέχω ξανά
Σπασμένα φιλιά
Σε βλέπω να κλαις
Πονάει το γεια
Πονάει το μετά
Θα μείνω στο χθες
|
Pái, i agápi pu mu ‘ches pái
Methisméni parapatái
Ke se sómata kséna tóra zi
Pos, taksidépsame s’ ammudiés
Me kochília, filiá ki efchés
Ma telióni to érgo sto ‘cha pi
Spasména filiá
Me kóvun vathiá
Me vríski pri
N’ apécho ksaná
Spasména filiá
Se vlépo na kles
Ponái to gia
Ponái to metá
Tha mino sto chthes
Pái, i matiá su
Me prospernái
Me chaidevi, me polemái
Me kratái me pláti sta schiniá
Fteo
Pu de su ‘pa poté pos fteo
To dikó mu ton kósmo keo
Ke sto típota péfto me vutiá
Spasména filiá
Me kóvun vathiá
Me vríski pri
N’ apécho ksaná
Spasména filiá
Se vlépo na kles
Ponái to gia
Ponái to metá
Tha mino sto chthes
|