Στα δεκάξι μου μια νύχτα
Είπα μάνα καληνύχτα
Έκλεισα σιγά την πόρτα
Της ζωής πήρα τη ρότα
Στων ονείρων μου το χάδι
Μια πορεία χαραγμένη
Κι από τότε μέχρι τώρα
Πάω όπου με πηγαίνει
Πήρα τον δικό μου δρόμο
Στη φωτιά περπάτησα
Ήρθα κόντρα με τον χρόνο
Και δεν είχα φόβο
Όσα κι αν συνάντησα
Σ’ ένα κόσμο που αλλάζει
Μεγαλώνω και μαθαίνω
Με πυξίδα την καρδιά μου
Προχωράω και πηγαίνω
|
Sta dekáksi mu mia níchta
Ipa mána kaliníchta
Έklisa sigá tin pórta
Tis zoís píra ti róta
Ston oniron mu to chádi
Mia poria charagméni
Ki apó tóte méchri tóra
Páo ópu me pigeni
Píra ton dikó mu drómo
Sti fotiá perpátisa
Ήrtha kóntra me ton chróno
Ke den icha fóvo
Όsa ki an sinántisa
S’ éna kósmo pu allázi
Megalóno ke matheno
Me piksída tin kardiá mu
Prochoráo ke pigeno
|