Αυτά που τόσο αγάπησα
μα τ’ άφησα ορφανά
γίναν πουλιά και πέταξαν
στα χαμηλά και στα ψηλά
στα χαμηλά και στα ψηλά
Στα χαμηλά και στα ψηλά
στο νότο μα και στο βορρά
τα π’ αγαπώ σκορπίσανε
και φύγανε και πάνε
Τα βράδια ράβω τα φτερά
με τ’ άστρα μάτια άγρυπνα
και τα βουνά χέρια ανοιχτά
να πάω να τ’ ανταμώσω
να πάω να τ’ ανταμώσω
Οι πόθοι μου είναι παιδιά
που περιμένουν χάδι
στην αγκαλιά τους με πονούν
σαν το πικρό αγκάθι
σαν το πικρό αγκάθι
Στα χαμηλά και στα ψηλά
στο νότο μα και στο βορρά
τα π’ αγαπώ σκορπίσανε
και φύγανε και πάνε
Τα βράδια ράβω τα φτερά
με τ’ άστρα μάτια άγρυπνα
και τα βουνά χέρια ανοιχτά
να πάω να τ’ ανταμώσω
να πάω να τ’ ανταμώσω.
|
Aftá pu tóso agápisa
ma t’ áfisa orfaná
ginan puliá ke pétaksan
sta chamilá ke sta psilá
sta chamilá ke sta psilá
Sta chamilá ke sta psilá
sto nóto ma ke sto vorrá
ta p’ agapó skorpísane
ke fígane ke páne
Ta vrádia rávo ta fterá
me t’ ástra mátia ágripna
ke ta vuná chéria anichtá
na páo na t’ antamóso
na páo na t’ antamóso
I póthi mu ine pediá
pu periménun chádi
stin agkaliá tus me ponun
san to pikró agkáthi
san to pikró agkáthi
Sta chamilá ke sta psilá
sto nóto ma ke sto vorrá
ta p’ agapó skorpísane
ke fígane ke páne
Ta vrádia rávo ta fterá
me t’ ástra mátia ágripna
ke ta vuná chéria anichtá
na páo na t’ antamóso
na páo na t’ antamóso.
|