Στη διασταύρωση του δρόμου
Αργοπεθαίνει τ’ όνειρό μου
Καθώς το βήμα του δεν το ακούω πια
Αυτός που φεύγει στα σκοτάδια
Αφήνει πίσω του ρημάδια
Και ματωμένη την φτωχή μου την καρδιά
Στην άδεια διασταύρωση
Έχεις καρδιά μου σταύρωση
Στερνό φιλί με κέρασε
Αυτός αυτός αυτός
Που τώρα δα με γέρασε
Με γέρασε με γέρασε
Κάτω στα χλωμά φανάρια
Γελούν αμέριμνα ζευγάρια
Ενώ αυτός χάνεται φεύγει προχωρά
Όμως καρδιά μου δεν πειράζει
Άλλος γελάει άλλος σπαράζει
Ευτυχισμένοι να ’ναι όλοι δεν μπορεί
|
Sti diastavrosi tu drómu
Argopetheni t’ óniró mu
Kathós to víma tu den to akuo pia
Aftós pu fevgi sta skotádia
Afíni píso tu rimádia
Ke matoméni tin ftochí mu tin kardiá
Stin ádia diastavrosi
Έchis kardiá mu stavrosi
Sternó filí me kérase
Aftós aftós aftós
Pu tóra da me gérase
Me gérase me gérase
Káto sta chlomá fanária
Gelun amérimna zevgária
Enó aftós chánete fevgi prochorá
Όmos kardiá mu den pirázi
Άllos gelái állos sparázi
Eftichisméni na ’ne óli den bori
|