Στη μαγεμένη ανατολή
όταν παλιά ήμουν εκεί
μια ανοιξιάτικη βραδιά
μου βαλ’ ο έρωτας φωτιά
Και σε δρομάκια μαγικά
λέγαμε χίλια μυστικά
αγκαλιασμένοι ως το πρωί
μονάχα εγώ και εσύ
Αχ! πως περνάν τα χρόνια
στου ονείρου τα μπαλκόνια
κάθομαι μήπως και σε δω
γιατί ακόμα σ’ αγαπώ
Στη μαγεμένη ανατολή
είναι αλλιώτικη η ζωή
και μέρα μεσημέρι
στήνει ο έρωτας καρτέρι
Και σου ανάβει μια φωτιά
σε ταξιδεύει ξαφνικά
σε μια άλλη γη που `ναι φτιαγμένη
να ζούνε οι ερωτευμένοι
|
Sti mageméni anatolí
ótan paliá ímun eki
mia aniksiátiki vradiá
mu val’ o érotas fotiá
Ke se dromákia magiká
légame chília mistiká
agkaliasméni os to pri
monácha egó ke esí
Ach! pos pernán ta chrónia
stu oniru ta balkónia
káthome mípos ke se do
giatí akóma s’ agapó
Sti mageméni anatolí
ine alliótiki i zoí
ke méra mesiméri
stíni o érotas kartéri
Ke su anávi mia fotiá
se taksidevi ksafniká
se mia álli gi pu `ne ftiagméni
na zune i erotevméni
|