Στην Σαλονίκη τα Σαββάτα της βροχής
στέκουν οι ώρες σαν τα πλοία τα δεμένα,
ο ουρανός παίρνει το γκρίζο της ψυχής
και όλα βαραίνουνε σαν χέρια κουρασμένα.
Σε αυτήν την πόλη τα Σαββάτα της βροχής
μοιάζουν με δένδρο που το ρίξαν οι βοριάδες,
τα όνειρά μου τα τυλίγει η ενοχή
και όλη η ζωή μου είναι δώδεκα αράδες,
δώδεκα αράδες.
Στην Σαλονίκη τα Σαββάτα της βροχής
βουβό το κλάμα,
ζω με το όραμα μιας άλλης εποχής
σε κάποιο θαύμα.
Στην Σαλονίκη τα Σαββάτα της βροχής
βουβό το κλάμα,
ζω με το όραμα μιας άλλης εποχής
σε κάποιο θαύμα.
Σε αυτή την πόλη τα Σαββάτα της βροχής
καίνε το λάδι στης καρδιάς μου το καντήλι,
τα όνειρα μου δίνω αντιπαροχή
για λίγο χώρο της καρδιάς σου την αγκύλη.
Σε αυτήν την πόλη…
Στην Σαλονίκη τα Σαββάτα της βροχής
βουβό το κλάμα,
ζω με το όραμα μιας άλλης εποχής
σε κάποιο θαύμα.
Στην Σαλονίκη τα Σαββάτα της βροχής
βουβό το κλάμα,
ζω με το όραμα μιας άλλης εποχής
σε κάποιο θαύμα.
|
Stin Saloníki ta Savváta tis vrochís
stékun i óres san ta plia ta deména,
o uranós perni to gkrízo tis psichís
ke óla varenune san chéria kurasména.
Se aftín tin póli ta Savváta tis vrochís
miázun me déndro pu to ríksan i voriádes,
ta ónirá mu ta tilígi i enochí
ke óli i zoí mu ine dódeka arádes,
dódeka arádes.
Stin Saloníki ta Savváta tis vrochís
vuvó to kláma,
zo me to órama mias állis epochís
se kápio thafma.
Stin Saloníki ta Savváta tis vrochís
vuvó to kláma,
zo me to órama mias állis epochís
se kápio thafma.
Se aftí tin póli ta Savváta tis vrochís
kene to ládi stis kardiás mu to kantíli,
ta ónira mu díno antiparochí
gia lígo chóro tis kardiás su tin agkíli.
Se aftín tin póli…
Stin Saloníki ta Savváta tis vrochís
vuvó to kláma,
zo me to órama mias állis epochís
se kápio thafma.
Stin Saloníki ta Savváta tis vrochís
vuvó to kláma,
zo me to órama mias állis epochís
se kápio thafma.
|