Τα σπίτια ήταν μόνα τους
κι οι φίλοι στον αγώνα τους
στα νύχια των φιλάθλων
Κι εγώ κοιτούσα μόνος μου
Αν θα μου φτάσει ο χρόνος μου
Στη χώρα των επάθλων
Πίνω νερό και βρέχομαι
Κι όλοι εμείς που αντέχουμε
Τη νύχτα του αιώνα
Φιλάμε με κατάνυξη
Κάθε καινούρια άνοιξη
Του πάθους την εικόνα
Στη σκιά
Στην Ακρόπολη θα φταίμε
Μάγκες εδώ στη σκιά
Στα παλιά καπηλειά
Στις παράγκες
Όχι πιο μακριά
Να περνάνε να λένε
Οι μάγκες μεγάλη καρδιά
Τρώμε τα κρακεράκια μας
Και στα κομπιουτεράκια μας
Μιλάμε σαν παιδάκια
Να πίνουνε τα γάλα τους
Τα ρέστα με στην γυάλα τους
Σκακιέρες και φιδάκια
Πιάσε μου κι ένα μάλμπορο
Κοιτάζω γύρω και μπορώ
Να βλέπω και να γράφω
Κι αυτά που γράφω γίνονται
Κι ύστερα παραδίνονται
Στου δρόμου φωτογράφου
|
Ta spítia ítan móna tus
ki i fíli ston agóna tus
sta níchia ton filáthlon
Ki egó kitusa mónos mu
An tha mu ftási o chrónos mu
Sti chóra ton epáthlon
Píno neró ke vréchome
Ki óli emis pu antéchume
Ti níchta tu eóna
Filáme me katániksi
Káthe kenuria ániksi
Tu páthus tin ikóna
Sti skiá
Stin Akrópoli tha fteme
Mágkes edó sti skiá
Sta paliá kapiliá
Stis parágkes
Όchi pio makriá
Na pernáne na léne
I mágkes megáli kardiá
Tróme ta krakerákia mas
Ke sta kobiuterákia mas
Miláme san pedákia
Na pínune ta gála tus
Ta résta me stin giála tus
Skakiéres ke fidákia
Piáse mu ki éna málboro
Kitázo giro ke boró
Na vlépo ke na gráfo
Ki aftá pu gráfo ginonte
Ki ístera paradínonte
Stu drómu fotográfu
|