|
Στην Ελλάδα κάνει κρύο κι ένας βάρβαρος βοριάς
με φορτώνει σ’ ένα πλοίο που το λέγαν Πειραιάς
ανοιχτήκαμε στη Δύση με τον ήλιο στα ψηλά
τα καράβια κρύβουν μίση και φαντάσματα πολλά
και την τρίτη μέρα φτάνει μήνυμα από τη στεριά
να μ’ αφήσουν σε λιμάνι και σε σκοτεινά νερά
Μη ρωτάς που ταξιδεύω μη ρωτάς
τη δροσιά κι ό,τι ανασαίνει ν’ αγαπάς
Σε μιας μηχανής ιμάντα με το Χάρο αφεντικό
πέρασα απ’ τη Τζιμπεράλντα βγήκα στον ωκεανό
στα κατάρτια του κυκλώνα και στα δίχτυα της σιγής
ζούσα τούτο τον αιώνα δίχως ίσκιο δίχως γης
στην Ελλάδα σκοτεινιάζει κι ένας δίσεκτος θεός
απ’ τους ουρανούς κοιτάζει πόσο χάλασε ο καιρός
Μη ρωτάς που ταξιδεύω μη ρωτάς
τη δροσιά κι ό,τι ανασαίνει ν’ αγαπάς
|
Stin Elláda káni krío ki énas várvaros voriás
me fortóni s’ éna plio pu to légan Pireás
anichtíkame sti Dísi me ton ílio sta psilá
ta karávia krívun mísi ke fantásmata pollá
ke tin tríti méra ftáni mínima apó ti steriá
na m’ afísun se limáni ke se skotiná nerá
Mi rotás pu taksidevo mi rotás
ti drosiá ki ó,ti anaseni n’ agapás
Se mias michanís imánta me to Cháro afentikó
pérasa ap’ ti Tziberálnta vgíka ston okeanó
sta katártia tu kiklóna ke sta díchtia tis sigís
zusa tuto ton eóna díchos ískio díchos gis
stin Elláda skotiniázi ki énas dísektos theós
ap’ tus uranus kitázi póso chálase o kerós
Mi rotás pu taksidevo mi rotás
ti drosiá ki ó,ti anaseni n’ agapás
|
