Στην ξενιτιά βραδιάζει πιο νωρίς,
στην ξενιτιά να κλάψεις δεν μπορείς,
στην ξενιτιά μανούλα μου γλυκιά,
φαρμάκι στάζει η Κυριακή
κι ο κόσμος φυλακή.
Πικρά σου τραγουδώ
στου πόνου το σκαλί,
αχ να ‘φτανε ως εδώ
της παρηγόριας το φιλί.
Στην ξενιτιά με ρίξαν οι καιροί,
στην ξενιτιά θα λιώσω σαν κερί,
στην ξενιτιά μανούλα μου γλυκιά
αναστενάζεις και πονείς
μα δίπλα σου κανείς.
Πικρά σου τραγουδώ
στου πόνου το σκαλί,
αχ να ‘φτανε ως εδώ
της παρηγόριας το φιλί.
|
Stin ksenitiá vradiázi pio norís,
stin ksenitiá na klápsis den boris,
stin ksenitiá manula mu glikiá,
farmáki stázi i Kiriakí
ki o kósmos filakí.
Pikrá su tragudó
stu pónu to skalí,
ach na ‘ftane os edó
tis parigórias to filí.
Stin ksenitiá me ríksan i keri,
stin ksenitiá tha lióso san kerí,
stin ksenitiá manula mu glikiá
anastenázis ke ponis
ma dípla su kanis.
Pikrá su tragudó
stu pónu to skalí,
ach na ‘ftane os edó
tis parigórias to filí.
|