Οι καρδιές που αγαπούν,
έχουν λόγο και μιλούν,
ρίχνουν φως μες στο σκοτάδι.
Σίδερα και φυλακές
και ρυτίδες χαρακιές
τις νικούνε σ’ ένα βράδυ.
Έλα στης καρδιάς μου τ’ ανοιχτά
νύχτα με του έρωτα το πλοίο.
Κράτα με ακόμα πιο σφιχτά
έτσι ν’ αγαπιόμαστε οι δύο.
Οι καρδιές που αγαπούν
βρίσκουν γη και περπατούν,
ουρανό και αναπνέουν.
Ρίχνουν χρώμα στις σκιές,
έχουν χίλιες αγκαλιές,
λιμανάκια του Αιγαίου.
Έλα στης καρδιάς μου τ’ ανοιχτά
νύχτα με του έρωτα το πλοίο.
Κράτα με ακόμα πιο σφιχτά
έτσι ν’ αγαπιόμαστε οι δύο.
|
I kardiés pu agapun,
échun lógo ke milun,
ríchnun fos mes sto skotádi.
Sídera ke filakés
ke ritídes charakiés
tis nikune s’ éna vrádi.
Έla stis kardiás mu t’ anichtá
níchta me tu érota to plio.
Kráta me akóma pio sfichtá
étsi n’ agapiómaste i dío.
I kardiés pu agapun
vrískun gi ke perpatun,
uranó ke anapnéun.
Ríchnun chróma stis skiés,
échun chílies agkaliés,
limanákia tu Egeu.
Έla stis kardiás mu t’ anichtá
níchta me tu érota to plio.
Kráta me akóma pio sfichtá
étsi n’ agapiómaste i dío.
|