Μικρές, απλές και όμορφες στιγμές
σαν φύλλα που θροΐζουν, βιαστικές.
αφήνουνε στο πρόσωπο ρωγμές
και στην καρδιά ανάβουνε φωτιές.
Μη μου λυπάσαι
ο χρόνος φεύγει
η ανάμνηση κρατά.
Να το θυμάσαι
η αγάπη μένει
κι αν θέλεις δε γερνά.
Η πόλη αλλάζει όψη ξαφνικά
και βλέπεις στον καθρέφτη άσπρα μαλλιά
φωτογραφίες, γράμματα παλιά
ξημέρωσε κι ακόμα τα κοιτάς.
Μη μου λυπάσαι
ο χρόνος φεύγει
η ανάμνηση κρατά.
Να το θυμάσαι
η αγάπη μένει
κι αν θέλεις δε γερνά.
Θα ‘ρθουνε κι άλλα
είν’ η ζωή μια ρόδα που κυλά.
|
Mikrés, aplés ke ómorfes stigmés
san fílla pu throΐzun, viastikés.
afínune sto prósopo rogmés
ke stin kardiá anávune fotiés.
Mi mu lipáse
o chrónos fevgi
i anámnisi kratá.
Na to thimáse
i agápi méni
ki an thélis de gerná.
I póli allázi ópsi ksafniká
ke vlépis ston kathréfti áspra malliá
fotografíes, grámmata paliá
ksimérose ki akóma ta kitás.
Mi mu lipáse
o chrónos fevgi
i anámnisi kratá.
Na to thimáse
i agápi méni
ki an thélis de gerná.
Tha ‘rthune ki álla
in’ i zoí mia róda pu kilá.
|