Εσύ μου έμαθες, αγάπη τι θα πει,
εσύ μου έδωσες φτερά για να πετάξω,
έδωσες χρώμα μες στη γκρίζα μου ζωή,
εσύ με έκανες και όνειρα ν’ αλλάξω.
Δε θέλω πια τη γνώμη κανενός,
αιτία είσαι εσύ που ζω και πάλι,
δεν είσαι ένα τυχαίο γεγονός,
μα είσαι η αγάπη η μεγάλη,
μα είσαι η αγάπη η μεγάλη.
Είσαι ο ήλιος, ο αγέρας κι η βροχή,
χωρίς εσένα, τη ζωή τι να την κάνω,
τι ν’ αγαπήσω από σένα πιο πολύ,
τι ν’ αγαπήσω από εσένα παραπάνω.
Δε θέλω πια τη γνώμη κανενός,
αιτία είσαι εσύ που ζω και πάλι,
δεν είσαι ένα τυχαίο γεγονός,
μα είσαι η αγάπη η μεγάλη,
μα είσαι η αγάπη η μεγάλη.
|
Esí mu émathes, agápi ti tha pi,
esí mu édoses fterá gia na petákso,
édoses chróma mes sti gkríza mu zoí,
esí me ékanes ke ónira n’ allákso.
De thélo pia ti gnómi kanenós,
etía ise esí pu zo ke páli,
den ise éna ticheo gegonós,
ma ise i agápi i megáli,
ma ise i agápi i megáli.
Ise o ílios, o agéras ki i vrochí,
chorís eséna, ti zoí ti na tin káno,
ti n’ agapíso apó séna pio polí,
ti n’ agapíso apó eséna parapáno.
De thélo pia ti gnómi kanenós,
etía ise esí pu zo ke páli,
den ise éna ticheo gegonós,
ma ise i agápi i megáli,
ma ise i agápi i megáli.
|