Μέσα στα σοκάκια
Που λες τα Πειραιώτικα
Που ‘ζησα ωραία
Ωραία κι αλλιώτικα
Μια νύχτα που ήμουν πικραμένος
Μου ‘πε ένας φίλος γερασμένος
Μου ‘πε ένας γέρος ασπρομάλλης
και σοφός
Πως η αγάπη κι ο παράς
Αδέρφια, φίλε θα’ναι
Και όσα φράγκα οικονομάς
Τόσο θα σ’αγαπάνε
Κι εγώ τον άκουγα τον γέρο
Χωρίς το νόημα να ξέρω
Γιατί ήμουν άμυαλος ακόμα
Και μικρός
Πέρασαν τα χρόνια
Μικρή μου και μ’ αγάπησες
Και για λίγο χρήμα
Απόψε με παράτησες
Κι αυτή τη νύχτα που υποφέρω
Ξαναθυμήθηκα τον γέρο
Που μου είχε πει μεγάλα λόγια
Και σοφά
|
Mésa sta sokákia
Pu les ta Pireótika
Pu ‘zisa orea
Orea ki alliótika
Mia níchta pu ímun pikraménos
Mu ‘pe énas fílos gerasménos
Mu ‘pe énas géros aspromállis
ke sofós
Pos i agápi ki o parás
Adérfia, fíle tha’ne
Ke ósa frágka ikonomás
Tóso tha s’agapáne
Ki egó ton ákuga ton géro
Chorís to nóima na kséro
Giatí ímun ámialos akóma
Ke mikrós
Pérasan ta chrónia
Mikrí mu ke m’ agápises
Ke gia lígo chríma
Apópse me parátises
Ki aftí ti níchta pu ipoféro
Ksanathimíthika ton géro
Pu mu iche pi megála lógia
Ke sofá
|