Στο καστριτσιάνικο ποτάμι | Sto kastritsiániko potámi

Στο Καστριτσιάνικο ποτάμι
όποιος μεσάνυχτα λουστεί
από του έρωτα την πλάνη
έχει για πάντα γιατρευτεί.

Όμως στου ποταμού τις δίνες
και στα ασημένια τα νερά
κοιμούνται χρόνια οι σειρήνες
κι αλίμονο όποιος τις ξυπνά.

Στο μαγεμένο τους τραγούδι
και στης Λιγείας τη φωνή
σπάνε κατάρτια κι αλυσίδες
λιώνει στο χέρι το κερί.

Sto Kastritsiániko potámi
ópios mesánichta lusti
apó tu érota tin pláni
échi gia pánta giatrefti.

Όmos stu potamu tis dínes
ke sta asiménia ta nerá
kimunte chrónia i sirínes
ki alímono ópios tis ksipná.

Sto mageméno tus tragudi
ke stis Ligias ti foní
spáne katártia ki alisídes
lióni sto chéri to kerí.