Στο σταυροδρόμι πήγα το καταραμένο
εκεί πού μ’ άφησες μια νύχτα πληγωμένο,
να ξανακλάψω πάλι για το χωρισμό μας
και για τον έρωτα που χάσαμε οι δυο μας.
Καταραμένο να `σαι
για πάντα, σταυροδρόμι,
στη στοιχειωμένη στράτα σου
ψυχή να μη ζυγώνει.
Με την καρδιά μου μαύρη και κομματιασμένη
εκεί πού σ’ έχασα το βήμα μου με φέρνει,
παρηγοριά ζητάω μες στην ερημιά μου
μα εσύ δε φαίνεσαι, χαμένε έρωτά μου.
|
Sto stavrodrómi píga to kataraméno
eki pu m’ áfises mia níchta pligoméno,
na ksanaklápso páli gia to chorismó mas
ke gia ton érota pu chásame i dio mas.
Kataraméno na `se
gia pánta, stavrodrómi,
sti stichioméni stráta su
psichí na mi zigóni.
Me tin kardiá mu mavri ke kommatiasméni
eki pu s’ échasa to víma mu me férni,
parigoriá zitáo mes stin erimiá mu
ma esí de fenese, chaméne érotá mu.
|