Μοιάζει μέρα Κυριακή που είμαι θυμωμένη
Άνω κάτω το μυαλό
Λείπεις και επιμένει
Στο μηδέν οι αντοχές
Και χάνω τις αισθήσεις
Και σε ψάχνει σε αφορμές μόνη να μ’ αφήσεις
Μη ρωτάς «γιατί» και «πως»,
Στα ίδια λάθη πάω
Κι ας γνωρίζω το σωστό,
Την καρδιά ρωτάω
Να σε θέλει ήσυχη,
Να σ’ έχει σαν θεό της
Μα η δική σου η καρδιά, στον κόσμο τον δικό της
Στον κόσμο τον δικό της (x2)
Σε κλεμμένο ουρανό δίπλα σου να πετάω
Μα όταν γίνεσαι βροχή,
Να πέφτω να χτυπάω
Όση δύναμη κι αν βρω,
Τόση εσύ μου κλέβεις
Πρώτος είπες «σ’ αγαπώ»
Και πρώτος τώρα φεύγεις
Μη ρωτάς «γιατί» και «πως»,
Στα ίδια λάθη πάω
Κι ας γνωρίζω το σωστό,
Την καρδιά ρωτάω
Να σε θέλει ήσυχη,
Να σ” έχει σαν θεό της
Μα η δική σου η καρδιά, στον κόσμο τον δικό της
Στον κόσμο τον δικό της (x2)
Μη ρωτάς «γιατί» και «πως»,
Στα ίδια λάθη πάω
Κι ας γνωρίζω το σωστό,
Την καρδιά ρωτάω
Να σε θέλει ήσυχη,
Να σ” έχει σαν θεό της
Μα η δική σου η καρδιά, στον κόσμο τον δικό της
Στον κόσμο τον δικό της
|
Miázi méra Kiriakí pu ime thimoméni
Άno káto to mialó
Lipis ke epiméni
Sto midén i antochés
Ke cháno tis esthísis
Ke se psáchni se aformés móni na m’ afísis
Mi rotás «giatí» ke «pos»,
Sta ídia láthi páo
Ki as gnorízo to sostó,
Tin kardiá rotáo
Na se théli ísichi,
Na s’ échi san theó tis
Ma i dikí su i kardiá, ston kósmo ton dikó tis
Ston kósmo ton dikó tis (x2)
Se klemméno uranó dípla su na petáo
Ma ótan ginese vrochí,
Na péfto na chtipáo
Όsi dínami ki an vro,
Tósi esí mu klévis
Prótos ipes «s’ agapó»
Ke prótos tóra fevgis
Mi rotás «giatí» ke «pos»,
Sta ídia láthi páo
Ki as gnorízo to sostó,
Tin kardiá rotáo
Na se théli ísichi,
Na s” échi san theó tis
Ma i dikí su i kardiá, ston kósmo ton dikó tis
Ston kósmo ton dikó tis (x2)
Mi rotás «giatí» ke «pos»,
Sta ídia láthi páo
Ki as gnorízo to sostó,
Tin kardiá rotáo
Na se théli ísichi,
Na s” échi san theó tis
Ma i dikí su i kardiá, ston kósmo ton dikó tis
Ston kósmo ton dikó tis
|