Ένας ναύτης στα Καμίνια,
γρήγορος σαν δυο δελφίνια,
στέλνει με τα μάτια ραβασάκια ερωτικά.
Τα διαβάζω επί τόπου.
Τι είν’ η μοίρα του ανθρώπου;
Έπεσα στο ναύτη ηρωικά.
Στον Πειραιά το Ζάλογγο χορεύω
αχ, μανούλα μου,
μπροστά γκρεμός και πίσω ένας έρωτας σεισμός.
Στον Πειραιά που πήγε η Μπουμπουλίνα
η καρδούλα μου,
μπροστά γκρεμός και πίσω ένας έρωτας σεισμός.
Έπεσαν όλα τα τείχη.
Αχ, βρε ναύτη είχες τύχη!
Πιάνεις το σφυγμό μου με την πρώτη τη ματιά.
Σ’ αγαπάω επί τόπου
και Καμίνια Χαροκόπου
έπιασαν τα σύρματα φωτιά.
|
Έnas naftis sta Kamínia,
grígoros san dio delfínia,
stélni me ta mátia ravasákia erotiká.
Ta diavázo epí tópu.
Ti in’ i mira tu anthrópu;
Έpesa sto nafti iriká.
Ston Pireá to Zálongo chorevo
ach, manula mu,
brostá gkremós ke píso énas érotas sismós.
Ston Pireá pu píge i Bubulína
i kardula mu,
brostá gkremós ke píso énas érotas sismós.
Έpesan óla ta tichi.
Ach, vre nafti iches tíchi!
Piánis to sfigmó mu me tin próti ti matiá.
S’ agapáo epí tópu
ke Kamínia Charokópu
épiasan ta sírmata fotiá.
|