Στον πόλεμο βγαίνει ο Ιταλός
κι ο Τσολιάς του λέει,
έβγα Μουσολί,
ρε μι του φστάν’ του κουρουμπλί,
γιατί δεν βγαίνεις κατά δω
κι έχω όρεξ’ να σι δω.
Κι εκεί, σαπάν, σαπάν στην Κορυτσά,
λεν τα πιδιά μας ούλα,
έλα παραδώ,
ορέ, για να συ δω κι εγώ,
γιατί δεν βγαίνεις να συ δω,
όρε, γιατί μας κάνεις το λαγό.
Καίει ο ήλιος, καίει,
καίει μανάρα μ’ καίει,
και αυτοί μιλάν’ για χιόνια,
λάσπες και βροχές,
ώρε, λάσπες και βροχές.
Τον πόλεμο τι, μωρ’ τι τον ήθελες,
κι εσύ πιριγιλούνε οι άντρες σαν συ δούνε.
Παράτα την,
την παλικαριά,
τα τανκς κι τα κανόνια
δεν είναι μακαρόνια.
Που ‘σαι ορέ Μπενίτο, κρυμμένος στη σπηλιά,
όρε κατέβα παρακάτω,
φοβάμαι τον τσολιά,
έρι, φοβάμαι τον τσολιά».
|
Ston pólemo vgeni o Italós
ki o Tsoliás tu léi,
évga Musolí,
re mi tu fstán’ tu kurublí,
giatí den vgenis katá do
ki écho óreks’ na si do.
Ki eki, sapán, sapán stin Koritsá,
len ta pidiá mas ula,
éla paradó,
oré, gia na si do ki egó,
giatí den vgenis na si do,
óre, giatí mas kánis to lagó.
Kei o ílios, kei,
kei manára m’ kei,
ke afti milán’ gia chiónia,
láspes ke vrochés,
óre, láspes ke vrochés.
Ton pólemo ti, mor’ ti ton ítheles,
ki esí pirigilune i ántres san si dune.
Paráta tin,
tin palikariá,
ta tanks ki ta kanónia
den ine makarónia.
Pu ‘se oré Beníto, krimménos sti spiliá,
óre katéva parakáto,
fováme ton tsoliá,
éri, fováme ton tsoliá».
|