|
Με τα ρούχα μου μαλώνω και φωνάζω σαν τρελός,
επικίνδυνος για φόνο είμαι, λεν, και μανιακός.
Όποιος μου μιλάει τον βρίζω, για καυγά ζητάω αφορμή,
μη μου λέτε καλημέρα, σε κάλο δε θα σας βγει.
Είν’ τα νεύρα μου σμπαράλια και το μάτι μου θολό,
μα δεν ήμουν έτσι πάντα, κάτι μ’ έφερε ως εδώ.
Η ηχορύπανση να φταίει, έχει κάτι το νερό;
Μήπως είναι και τα νεύρα θέμα κληρονομικό;
Τίποτα απ’ αυτά δεν είναι η αιτία του κακού.
Δε θα είχα γίνει έτσι, αν πηδούσα που και που.
Όλο λες πως θέλεις χρόνο κι όλο το καθυστερείς,
πώς αισθάνομαι για σένα θέλεις να σιγουρευτείς.
Μάτια μου, σε ικετεύω, δεν αντέχω άλλο πια.
Ας αφήσουμε τα λόγια και τα προκαταρκτικά.
Η παλάμη μου με τρώει λίγο πριν να κοιμηθώ,
μα δεν ήμουν έτσι πάντα, κάτι μ’ έφερε ως εδώ.
Η ηχορύπανση να φταίει, έχει κάτι το νερό;
Μήπως είναι και τα νεύρα θέμα κληρονομικό;
Τίποτα απ’ αυτά δεν είναι η αιτία του κακού.
Δε θα είχα γίνει έτσι, αν πηδούσα που και που.
|
Me ta rucha mu malóno ke fonázo san trelós,
epikíndinos gia fóno ime, len, ke maniakós.
Όpios mu milái ton vrízo, gia kavgá zitáo aformí,
mi mu léte kaliméra, se kálo de tha sas vgi.
In’ ta nevra mu sbarália ke to máti mu tholó,
ma den ímun étsi pánta, káti m’ éfere os edó.
I ichorípansi na ftei, échi káti to neró;
Mípos ine ke ta nevra théma klironomikó;
Típota ap’ aftá den ine i etía tu kaku.
De tha icha gini étsi, an pidusa pu ke pu.
Όlo les pos thélis chróno ki ólo to kathisteris,
pós esthánome gia séna thélis na sigureftis.
Mátia mu, se iketevo, den antécho állo pia.
As afísume ta lógia ke ta prokatarktiká.
I palámi mu me trói lígo prin na kimithó,
ma den ímun étsi pánta, káti m’ éfere os edó.
I ichorípansi na ftei, échi káti to neró;
Mípos ine ke ta nevra théma klironomikó;
Típota ap’ aftá den ine i etía tu kaku.
De tha icha gini étsi, an pidusa pu ke pu.
|
