Άσπρη και μαύρη οθόνη
και χιόνι το γυαλί.
Τα νέα είναι αγχόνη
κι ο κόσμος απειλή.
Της δόξας οι ζητιάνοι
τον ουρανό πουλούν.
Τα νερά του Ιορδάνη
στα πόδια σου κυλούν.
Αγάπες αγιασμένες
ζωές αμαρτωλές.
Για πάθη πεινασμένες
και κάτασπρες στολές.
Ο έρωτας κοιμάται
σε νύχτα αλκοολική.
Κανένας δε σε συστήνει
στον Ύψιστο Κριτή.
Δωμάτιο παγωμένο
με σόμπα ηλεκτρική
Φάντασμα ο ξενοδόχος
και φάντασμα η ζωή.
Κουρτίνες τραβηγμένες
οι πόρτες σφαλιστές.
Και οι νύχτες μες στο φόβο
σαν κάποιους ποιητές.
Σαν κοιμισμένο αγρίμι
το περιπολικό
Τίποτα μέσα στον κόσμο
δε μένει μυστικό.
Δεν είν’ οφθαλμαπάτη
μια κλούβα στο στενό
ούτε και αυταπάτη
που εγώ αυτοκτονώ.
Τρεις σε φωτογραφίζουν
και σε φυλάνε τρεις.
Τον κόσμο λιβανίζουν
σαν τους αρχιερείς.
Τόσα και τόσα χρόνια
τα ίχνη σου ζητώ
και πάνω στα σεντόνια
πουλάκι ακροβατώ.
Το αίμα μου νερό
κυλάει μες στη βροχή.
Για φόνο υπογράφω
μπρος στον ανακριτή
|
Άspri ke mavri othóni
ke chióni to gialí.
Ta néa ine agchóni
ki o kósmos apilí.
Tis dóksas i zitiáni
ton uranó pulun.
Ta nerá tu Iordáni
sta pódia su kilun.
Agápes agiasménes
zoés amartolés.
Gia páthi pinasménes
ke kátaspres stolés.
O érotas kimáte
se níchta alkoolikí.
Kanénas de se sistíni
ston Ύpsisto Krití.
Domátio pagoméno
me sóba ilektrikí
Fántasma o ksenodóchos
ke fántasma i zoí.
Kurtínes travigménes
i pórtes sfalistés.
Ke i níchtes mes sto fóvo
san kápius piités.
San kimisméno agrími
to peripolikó
Típota mésa ston kósmo
de méni mistikó.
Den in’ ofthalmapáti
mia kluva sto stenó
ute ke aftapáti
pu egó aftoktonó.
Tris se fotografízun
ke se filáne tris.
Ton kósmo livanízun
san tus archieris.
Tósa ke tósa chrónia
ta íchni su zitó
ke páno sta sentónia
puláki akrovató.
To ema mu neró
kilái mes sti vrochí.
Gia fóno ipográfo
bros ston anakrití
|