Πήρα ένα ιπτάμενο χαλί
κοίταξα από ψηλά τη στάχτη
Φλόγες και ατέλειωτος καπνός
ως εκεί που τέλειωνε το μάτι
Κι είδα δυο παράξενα πουλιά
να πετάνε σφαίρες απ’ το λόφο
κι όσο με πλησίαζες κοντά
έβαζαν κι εσένα μες στο στόχο
Εσύ έχεις μάθει να φωνάζεις δυνατά
γι’ αυτά που μέσα σου ακόμα σε πονάνε
μα γύρω σου είν’ οι άνθρωποι ρομπότ
σ’ αυτό που αισθάνεσαι ποτέ δεν απαντάνε
Εσύ έχεις μάθει να φωνάζεις δυνατά
γι’ αυτά που μέσα σου αντέχουνε και ζούνε
μα γύρω σου είν’ οι άνθρωποι κουτιά
και τα κουτιά είναι κουφά και δεν ακούνε
Πήρα ένα ιπτάμενο χαλί
κοίταξα από ψηλά το χώμα
το θυμόμουν πράσινο βαθύ
τώρα πια δεν έχει μείνει χρώμα
Κι είδα δυο παράξενα πουλιά
να πετάνε σφαίρες απ το λόφο
κι όσο με πλησίαζες κοντά
έβαζαν κι εσένα μες στο στόχο
|
Píra éna iptámeno chalí
kitaksa apó psilá ti stáchti
Flóges ke atéliotos kapnós
os eki pu télione to máti
Ki ida dio paráksena puliá
na petáne sferes ap’ to lófo
ki óso me plisíazes kontá
évazan ki eséna mes sto stócho
Esí échis máthi na fonázis dinatá
gi’ aftá pu mésa su akóma se ponáne
ma giro su in’ i ánthropi robót
s’ aftó pu esthánese poté den apantáne
Esí échis máthi na fonázis dinatá
gi’ aftá pu mésa su antéchune ke zune
ma giro su in’ i ánthropi kutiá
ke ta kutiá ine kufá ke den akune
Píra éna iptámeno chalí
kitaksa apó psilá to chóma
to thimómun prásino vathí
tóra pia den échi mini chróma
Ki ida dio paráksena puliá
na petáne sferes ap to lófo
ki óso me plisíazes kontá
évazan ki eséna mes sto stócho
|