Τα όμορφα τα γαλανά σου μάτια
που μοιάζουν σαν τ’ αστέρια τ’ ουρανού,
πόσες καρδιές δεν κάνανε κομμάτια
έχουν τη δύναμη του πλάστη εκεινού
Το κάτασπρό σου όμορφο κορμάκι
σαν τη κολόνα στέκει πάντα και μιλάς.
Μέσα σ’ αυτόν τον ψεύτικο κοσμάκη
πάντα χαρούμενη βαδίζεις και γελάς
Όποιος θα πέσει στα δίχτυα τα δικά σου,
σαν το γαρύφαλλο κι αυτός θα μαραθεί,
σαν τριαντάφυλλο θα σβήσει, δε θ’ αντέξει,
κατάκαρδα κι αυτός θα πληγωθεί.
|
Ta ómorfa ta galaná su mátia
pu miázun san t’ astéria t’ uranu,
póses kardiés den kánane kommátia
échun ti dínami tu plásti ekinu
To kátaspró su ómorfo kormáki
san ti kolóna stéki pánta ke milás.
Mésa s’ aftón ton pseftiko kosmáki
pánta charumeni vadízis ke gelás
Όpios tha pési sta díchtia ta diká su,
san to garífallo ki aftós tha marathi,
san triantáfillo tha svísi, de th’ antéksi,
katákarda ki aftós tha pligothi.
|