Τα όνειρα είν’ τα χέρια, τα πόδια, τα δάχτυλα,
το αίμα, το ψωμί, το νερό.
Ο χτύπος της καρδιάς.
Τα όνειρα είναι τα σιδερένια μπαστούνια όταν
τα πόδια σου κόβονται.
Τα όνειρα είν’ τα μάτια σου.
Τα όνειρα είν’ τα τελευταία ψίχουλα στο τραπέζι.
Τα όνειρα είν’ τα μάτια σου
όταν πια δε βλέπω ετούτο τον κόσμο.
Όταν δεν ξέρω το γαλάζιο και το πορτοκαλί της κάθε μέρας.
Τα όνειρα είν’ τα μάτια σου.
Τα όνειρα είν’ το χρώμα, είναι εκείνο των χειλιών σου το χρώμα
όταν μου δίνεσαι μ’ αγάπη και τίποτα πια δε φοράς.
Τα όνειρα είν’ τα μάτια σου όταν δε βλέπω πια τον κόσμο.
Είναι τα μάτια σου που θα αρπαχτώ μια μέρα πάλι για να ζήσω.
|
Ta ónira in’ ta chéria, ta pódia, ta dáchtila,
to ema, to psomí, to neró.
O chtípos tis kardiás.
Ta ónira ine ta siderénia bastunia ótan
ta pódia su kóvonte.
Ta ónira in’ ta mátia su.
Ta ónira in’ ta teleftea psíchula sto trapézi.
Ta ónira in’ ta mátia su
ótan pia de vlépo etuto ton kósmo.
Όtan den kséro to galázio ke to portokalí tis káthe méras.
Ta ónira in’ ta mátia su.
Ta ónira in’ to chróma, ine ekino ton chilión su to chróma
ótan mu dínese m’ agápi ke típota pia de forás.
Ta ónira in’ ta mátia su ótan de vlépo pia ton kósmo.
Ine ta mátia su pu tha arpachtó mia méra páli gia na zíso.
|