Τα παιδιά
γίνονται φίλοι, το καλοκαίρι τα παιδιά
πετούν στον ξύπνιο με του πάρκου τα πουλιά
Πάνε στο σπίτι του Θεού από τα σκαλιά
Το άδειο χέρι μας κρατάνε σιωπηλά
Είναι του ενστίκτου μας τα πιο χλωρά σπαρτά
Την άλφα βήτα, όταν την λένε φωναχτά
για την γιορτή τους θα καούν βεγγαλικά.
Σκοτεινά
Ένα παιδί κρατάει καράβι Αρχιμηνιά
άλλο παιδί τον φάρο ανάβει Αρχιχρονιά
Αναχαιτίζοντας του χρόνου τη φθορά
στα υπερούσια τους τα μάτια φανερά
Ό,τι δε γίναμε το βλέπουν καθαρά
ό, τι δεν πήραμε θα πάρουν σοβαρά
για τη γιορτή τους θα καούν βεγγαλικά
|
Ta pediá
ginonte fíli, to kalokeri ta pediá
petun ston ksípnio me tu párku ta puliá
Páne sto spíti tu Theu apó ta skaliá
To ádio chéri mas kratáne siopilá
Ine tu enstíktu mas ta pio chlorá spartá
Tin álfa víta, ótan tin léne fonachtá
gia tin giortí tus tha kaun vengaliká.
Skotiná
Έna pedí kratái karávi Archiminiá
állo pedí ton fáro anávi Archichroniá
Anachetízontas tu chrónu ti fthorá
sta iperusia tus ta mátia fanerá
Ό,ti de giname to vlépun kathará
ó, ti den pírame tha párun sovará
gia ti giortí tus tha kaun vengaliká
|