Το δάκρυ μου σταγόνα στη βροχή
και ο πόνος μου στην έρημο κραυγή
και εσύ ξέρω δε θα ξαναρθείς,
που ζεις…ούτε ξέρω πια που ζεις…
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φως των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φως των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.
Στα χείλη μου κρεμάστηκε η σιωπή,
η σκέψη σου στη σκέψη μου γυαλί
και εσύ ξέρω δε θα ξαναρθείς.
Που ζεις…ούτε ξέρω πια που ζεις…
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φως των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φως των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει!
|
To dákri mu stagóna sti vrochí
ke o pónos mu stin érimo kravgí
ke esí kséro de tha ksanarthis,
pu zis…ute kséro pia pu zis…
Psáchno ta íchni su sto fos ton asterión
rotáo gia séna ta pediá ton fanarión,
i apusía su kommátia me échi káni,
lipis ke egó chílies forés écho petháni.
Psáchno ta íchni su sto fos ton asterión
rotáo gia séna ta pediá ton fanarión,
i apusía su kommátia me échi káni,
lipis ke egó chílies forés écho petháni.
Sta chili mu kremástike i siopí,
i sképsi su sti sképsi mu gialí
ke esí kséro de tha ksanarthis.
Pu zis…ute kséro pia pu zis…
Psáchno ta íchni su sto fos ton asterión
rotáo gia séna ta pediá ton fanarión,
i apusía su kommátia me échi káni,
lipis ke egó chílies forés écho petháni.
Psáchno ta íchni su sto fos ton asterión
rotáo gia séna ta pediá ton fanarión,
i apusía su kommátia me échi káni,
lipis ke egó chílies forés écho petháni!
|