|
Είπες μακριά θα φύγω
και δε θα γυρίσω
πίσω στη στεριά
Όμως πάλι κάποιο βράδυ
πικραμένος θα ‘ρθεις
απ’ την ξενιτιά
Τα παλληκάρια έχουν δέσει
έχουν δέσει την καρδιά τους
σαν καράβια στα βαθιά νερά
Μες στο λιμάνι απλώνουν
ναύτες κουρασμένοι τα φτερά τους
ψάχνουν για να βρουν παρηγοριά
Άσε ναύτη την αλμύρα
την πικρή σου μοίρα
και την ξενιτιά
Θάλασσα η αγκαλιά μου
κύμα τα φιλιά μου
έλα συντροφιά
Τα παλληκάρια έχουν δέσει
έχουν δέσει την καρδιά τους
σαν καράβια στα βαθιά νερά
Μες στο λιμάνι απλώνουν
ναύτες κουρασμένοι τα φτερά τους
ψάχνουν για να βρουν παρηγοριά
|
Ipes makriá tha fígo
ke de tha giríso
píso sti steriá
Όmos páli kápio vrádi
pikraménos tha ‘rthis
ap’ tin ksenitiá
Ta pallikária échun dési
échun dési tin kardiá tus
san karávia sta vathiá nerá
Mes sto limáni aplónun
naftes kurasméni ta fterá tus
psáchnun gia na vrun parigoriá
Άse nafti tin almíra
tin pikrí su mira
ke tin ksenitiá
Thálassa i agkaliá mu
kíma ta filiá mu
éla sintrofiá
Ta pallikária échun dési
échun dési tin kardiá tus
san karávia sta vathiá nerá
Mes sto limáni aplónun
naftes kurasméni ta fterá tus
psáchnun gia na vrun parigoriá
|
