|
Κομμάτια κάνω την καρδιά μου
και ποτέ δε χαμογέλασες ποτέ
δεν ξέρεις ευτυχία τι θα πει
να χαίρεσαι την κάθε μας στιγμή
όσο πονάς με χάνεις κάτι πρέπει να κάνεις.
Δεν μπορώ να κλαις και να με ρίχνεις
να σε πλησιάσω δε μ’ αφήνεις
μια ζωή ν’ ακούω για φαντάσου
πως περνάς τα ψυχολογικά σου.
Σε κλείνω μες στην αγκαλιά μου
και διάθεση δεν άλλαξες ποτέ
την πόρτα της καρδιάς κρατάς κλειστή
να ξέρεις πως σε καλό δε θα μας βγει
όσο πονάς με χάνεις κάτι πρέπει να κάνεις.
Δεν μπορώ να κλαις και να με ρίχνεις
να σε πλησιάσω δε μ’ αφήνεις
μια ζωή ν’ ακούω για φαντάσου
πως περνάς τα ψυχολογικά σου.
Δεν έχω περιθώρια,
στενεύουνε τα όρια.
Το χρόνο που μας έμεινε αντίστροφα μετράω.
Η νύχτα δεν ξημέρωσε,
το όνειρο δεν τέλειωσε,
το όνειρο δεν τέλειωσε, ακόμα σ’ αγαπάω.
Δεν μπορώ να κλαις και να με ρίχνεις
να σε πλησιάσω δε μ’ αφήνεις
μια ζωή ν’ ακούω για φαντάσου
πως περνάς τα ψυχολογικά σου.
|
Kommátia káno tin kardiá mu
ke poté de chamogélases poté
den kséris eftichía ti tha pi
na cherese tin káthe mas stigmí
óso ponás me chánis káti prépi na kánis.
Den boró na kles ke na me ríchnis
na se plisiáso de m’ afínis
mia zoí n’ akuo gia fantásu
pos pernás ta psichologiká su.
Se klino mes stin agkaliá mu
ke diáthesi den állakses poté
tin pórta tis kardiás kratás klistí
na kséris pos se kaló de tha mas vgi
óso ponás me chánis káti prépi na kánis.
Den boró na kles ke na me ríchnis
na se plisiáso de m’ afínis
mia zoí n’ akuo gia fantásu
pos pernás ta psichologiká su.
Den écho perithória,
stenevune ta ória.
To chróno pu mas émine antístrofa metráo.
I níchta den ksimérose,
to óniro den téliose,
to óniro den téliose, akóma s’ agapáo.
Den boró na kles ke na me ríchnis
na se plisiáso de m’ afínis
mia zoí n’ akuo gia fantásu
pos pernás ta psichologiká su.
|
