|
Άμα πιάσω το λαχείο
θα ναυλώσω ένα πλοίο
και θα ‘χω μουσαφηρέους
μπουζουκτσήδες τους πιο ωραίους
Θα ‘μαι εγώ ο άνθρωπός τους
να τονώνω το “εγώ” τους
Κι ας μην παίζουν, θα τους έχω
μονάχα για να τους βλέπω
Κι όλα τα σκυλιά της νύχτας,
κι όλα τα σκυλιά της νύχτας
που πουλάνε μούρη και τουπέ
Θα γαβγίζουν μόνα τους στην πίστα
δίχως μπουζουκσήδες και σουξέ
Θα γαβγίζουν μόνα τους στην πίστα
και θα κάνει ο κόσμος χαβαλέ
Άμα πιάσω το λαχείο
δε θ’ αφήσω ούτε δύο
μπουζουκτσήδες να δουλέψουν
Απ’ τα πάλκα θα πουλέψουν
Θα περνάμε μες το πλοίο
ένα σκέτο μεγαλείο
και για πάρτη μου ταξίμια
θα μου παίζουν τα τακίμια
|
Άma piáso to lachio
tha navlóso éna plio
ke tha ‘cho musafiréus
buzuktsídes tus pio oreus
Tha ‘me egó o ánthropós tus
na tonóno to “egó” tus
Ki as min pezun, tha tus écho
monácha gia na tus vlépo
Ki óla ta skiliá tis níchtas,
ki óla ta skiliá tis níchtas
pu puláne muri ke tupé
Tha gavgizun móna tus stin písta
díchos buzuksídes ke suksé
Tha gavgizun móna tus stin písta
ke tha káni o kósmos chavalé
Άma piáso to lachio
de th’ afíso ute dío
buzuktsídes na dulépsun
Ap’ ta pálka tha pulépsun
Tha pernáme mes to plio
éna skéto megalio
ke gia párti mu taksímia
tha mu pezun ta takímia
|
