Στου χειμώνα τις αυλές
παραμύθια να μου λες
που νικάς εσύ.
Κι ας με βλέπει η γειτονιά
να μαζεύω τα σχοινιά,
φορεσιά χρυσή.
Τι σου πρέπει το `χω νιώσει
όποιος βλέπει, τι να δώσει
σ’ όποιον δε ζητά.
Μόνο πόνο, δυο φορτία
τέτοια μόνο τα πρωτεία
μόνο τόσο απλά.
Μην τους ακούς στα βάθη που πετάς
Θεούς νηστικούς για φίλους να ρωτάς
μην τους ακούς, εσένα αφορά
το όχι που ακούς τις νύχτες καθαρά.
Μην ακούς ν’ ανοίξεις φτερά.
Στου χειμώνα τις αυλές
παραμύθια να μου λες
που νικάς εσύ.
Κι ας με βλέπει η γειτονιά
που θα κόβω τα σχοινιά
με ό,τι μας μισεί.
Ήταν χάδι που είπαν φύγε
το κοπάδι λάθος πήγε
λάθος πήγε εκεί.
Μόνο δώρα, μόνο αστεία
σαρκοβόρα φαντασία,
λάσπη όλη η γη.
Στου χειμώνα τις αυλές
παραμύθια να μου λες
που νικάς εσύ.
|
Stu chimóna tis avlés
paramíthia na mu les
pu nikás esí.
Ki as me vlépi i gitoniá
na mazevo ta schiniá,
foresiá chrisí.
Ti su prépi to `cho niósi
ópios vlépi, ti na dósi
s’ ópion de zitá.
Móno póno, dio fortía
tétia móno ta protia
móno tóso aplá.
Min tus akus sta váthi pu petás
Theus nistikus gia fílus na rotás
min tus akus, eséna aforá
to óchi pu akus tis níchtes kathará.
Min akus n’ aniksis fterá.
Stu chimóna tis avlés
paramíthia na mu les
pu nikás esí.
Ki as me vlépi i gitoniá
pu tha kóvo ta schiniá
me ó,ti mas misi.
Ήtan chádi pu ipan fíge
to kopádi láthos píge
láthos píge eki.
Móno dóra, móno astia
sarkovóra fantasía,
láspi óli i gi.
Stu chimóna tis avlés
paramíthia na mu les
pu nikás esí.
|