Μ’ ένα ποτήρι πίκρα γεμάτο
και τον καημό μου συντροφιά
στον εαυτό μου πιάνω κουβέντα
και του ζητώ παρηγοριά…
Τα τόσα λάθη πως να σβήσω
και πως να βρω το γυρισμό
τώρα που έχασα τα πάντα
απ’ το δικό μου εγωισμό…
Μετανιωμένος λέω συγγνώμη
δε το αρνούμαι φταίω εγώ
μα δεν υπάρχει κανένας δρόμος
απ’ τ’ αδιέξοδο να βγω.
Τα τόσα λάθη πως να σβήσω
και πως να βρω το γυρισμό
τώρα που έχασα τα πάντα
απ’ το δικό μου εγωισμό…
|
M’ éna potíri píkra gemáto
ke ton kaimó mu sintrofiá
ston eaftó mu piáno kuvénta
ke tu zitó parigoriá…
Ta tósa láthi pos na svíso
ke pos na vro to girismó
tóra pu échasa ta pánta
ap’ to dikó mu egismó…
Metanioménos léo singnómi
de to arnume fteo egó
ma den ipárchi kanénas drómos
ap’ t’ adiéksodo na vgo.
Ta tósa láthi pos na svíso
ke pos na vro to girismó
tóra pu échasa ta pánta
ap’ to dikó mu egismó…
|