Τραίνα παλιά της νιότης μου ταξίδια
Βουβά κι ακίνητα στις ράγες των σταθμών
Το τέλος μας κοινό κι εγώ ξύνω μολύβια
Μια θύμηση να σώσω σε στίχους τραγουδιών
Πόσο σας μοιάζουν τα γέρικα κορμιά
Στο περιθώρι της ζωής χωρίς σκοπό
Αχ η ζωή τι γρήγορα περνά
Ξάφνου σ’ αφήνει σ’ έρημο σταθμό
Τώρα δεν καίει στα σπλάχνα σας φωτιά
Βουβή η σφυρίχτρα τρομπώνει τον ατμό
Οι ρόδες σας σκουριάσαν πάει πια
Απομεινάρια των παλιών καιρών
|
Trena paliá tis niótis mu taksídia
Ouvá ki akínita stis ráges ton stathmón
To télos mas kinó ki egó ksíno molívia
Mia thímisi na sóso se stíchus tragudión
Póso sas miázun ta gérika kormiá
Sto perithóri tis zoís chorís skopó
Ach i zoí ti grígora perná
Ksáfnu s’ afíni s’ érimo stathmó
Tóra den kei sta spláchna sas fotiá
Ouví i sfiríchtra trobóni ton atmó
I ródes sas skuriásan pái pia
Apominária ton palión kerón
|