Πόσα καλοκαίρια και πόσο ουρανό
κρατήσανε τα μάτια σου και φύλαξε η καρδιά σου;
Οι πόλεις του καλοκαιριού χάνονται μες στο φως,
στης μνήμης την ομίχλη γλιστράνε μακριά σου.
Τοπία αγαπημένα έξω περνάνε,
λιοπύρι του καλοκαιριού στο τζάμι.
Τα φώτα ανάβουν, ξανά αρχίζει η συναυλία,
σε παρασέρνει μακριά πολύχρωμο ποτάμι.
Άγνωστα δωμάτια, ύπνος με το ζόρι,
σύντομες αγάπες που δε θυμάμαι πια.
Δίπλα στο κομοδίνο χαρτιά και σκόρπιοι στίχοι,
αγέννητα τραγούδια, τηλέφωνα χωρίς ονόματα.
Πόσες χιλιάδες πρόσωπα και μάτια αγαπημένα
μέσα σε τούτο το τραγούδι αχ να μπορούσα να τα κλείσω.
Αχ πόσα βράδια μαγικά, πόσα ποτάμια αγάπης,
δε φτάνουν χίλια ευχαριστώ για να τα δώσω πίσω.
Ορεστιάδα, Καστοριά, Κοζάνη
Κιλκίς, Αλεξανδρούπολη, Χανιά
Ηράκλειο, Πάτρα, Γιάννενα, Καβάλα, Γιαννιτσά
Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Αθήνα, Λευκωσία
Νυχτώνει στην Αθήνα, χειμώνιασε ο καιρός,
οι πόλεις του καλοκαιριού γυρίζουν στο μυαλό μου.
Πόλεις νυχτωμένες στο τζάμι έξω περνούν,
της εθνικής η ερημιά βουίζει στο όνειρό μου.
|
Pósa kalokeria ke póso uranó
kratísane ta mátia su ke fílakse i kardiá su;
I pólis tu kalokeriu chánonte mes sto fos,
stis mnímis tin omíchli glistráne makriá su.
Topía agapiména ékso pernáne,
liopíri tu kalokeriu sto tzámi.
Ta fóta anávun, ksaná archízi i sinavlía,
se parasérni makriá políchromo potámi.
Άgnosta domátia, ípnos me to zóri,
síntomes agápes pu de thimáme pia.
Dípla sto komodíno chartiá ke skórpii stíchi,
agénnita tragudia, tiléfona chorís onómata.
Póses chiliádes prósopa ke mátia agapiména
mésa se tuto to tragudi ach na borusa na ta kliso.
Ach pósa vrádia magiká, pósa potámia agápis,
de ftánun chília efcharistó gia na ta dóso píso.
Orestiáda, Kastoriá, Kozáni
Kilkís, Aleksandrupoli, Chaniá
Iráklio, Pátra, Giánnena, Kavála, Giannitsá
Thessaloníki, Kérkira, Athína, Lefkosía
Nichtóni stin Athína, chimóniase o kerós,
i pólis tu kalokeriu girízun sto mialó mu.
Pólis nichtoménes sto tzámi ékso pernun,
tis ethnikís i erimiá vuízi sto óniró mu.
|