|
Σ’ είδα ξαφνικά μπροστά μου
και έχασα τα λογικά μου
και έγινα ξανά μικρό παιδί
Θέλω τόσο να σε πείσω
πως ποτέ δε θα σ’ αφήσω
πως για πάντα θα ’μαστε μαζί
Τελευταία φορά
έλα κράτα με και φίλα με ξανά
να ξεχάσω τώρα αυτό που με πονά
Κι άμα λίγο μ’ αγαπάς αληθινά
μη μ’ αφήσεις να σου πω
απόψε γεια
Η ζωή μικρή και λίγη
σύννεφο που με τυλίγει
θέλω τόσο να σε ξαναδώ
Πρέπει πια ν’ αποφασίσω
τι θα παρατήσω πίσω
τι θα ’χω μαζί μου για να ζω
|
S’ ida ksafniká brostá mu
ke échasa ta logiká mu
ke égina ksaná mikró pedí
Thélo tóso na se piso
pos poté de tha s’ afíso
pos gia pánta tha ’maste mazí
Teleftea forá
éla kráta me ke fíla me ksaná
na ksecháso tóra aftó pu me poná
Ki áma lígo m’ agapás alithiná
mi m’ afísis na su po
apópse gia
I zoí mikrí ke lígi
sínnefo pu me tilígi
thélo tóso na se ksanadó
Prépi pia n’ apofasíso
ti tha paratíso píso
ti tha ’cho mazí mu gia na zo
|
