Όταν νυχτώνει κι οι δρόμοι χάνονται
Και η σιωπή ζωγραφίζει ερημιές
Τότε ανοίγουν για μένα πληγές.
Τέτοια ώρα σε λατρεύω
Τέτοια ώρα σε ζητώ
Τέτοια ώρα σε γυρεύω
Τέτοια ώρα, τέτοια ώρα
Τέτοια ώρα σε ζητώ.
Όταν νυχτώνει δεν κουβεντιάζομαι
Καμιά φωνή δε μ’ αγγίζει στην καρδιά
Αφού εσύ είσαι τόσο μακριά.
Τέτοια ώρα σε λατρεύω
Τέτοια ώρα σε ζητώ
Τέτοια ώρα σε γυρεύω
Τέτοια ώρα, τέτοια ώρα
Τέτοια ώρα σε ζητώ.
|
Όtan nichtóni ki i drómi chánonte
Ke i siopí zografízi erimiés
Tóte anigun gia ména pligés.
Tétia óra se latrevo
Tétia óra se zitó
Tétia óra se girevo
Tétia óra, tétia óra
Tétia óra se zitó.
Όtan nichtóni den kuventiázome
Kamiá foní de m’ angizi stin kardiá
Afu esí ise tóso makriá.
Tétia óra se latrevo
Tétia óra se zitó
Tétia óra se girevo
Tétia óra, tétia óra
Tétia óra se zitó.
|