Ήρθα κι απόψε μεθυσμένη
Και από τη νύχτα πληγωμένη
Για να πάρω πράγματα μου
Τα πολύ προσωπικά
Και μου δίνεις μια βαλίτσα
Με τα αισθήματα σπασμένα
Ότι έμεινε από μένα
Σ’ ένα ψέμα που πονά
Δώσε αν θες και τη ζωή μου
Που την άφησα σε σένα
Δε με νοιάζει πια για μένα
Δε με νοιάζει να σωθώ
Είναι όμως κάτι ακόμα
Ξεχασμένο στο συρτάρι
Που κανείς δε θα στο πάρει
Το δικό μου σ’ αγαπώ
Ήρθα κι απόψε κουρασμένη
Και από το χρόνο πληγωμένη
Για να πάρω πράγματα μου
Τα πολύ προσωπικά
Και μου δίνεις μια βαλίτσα
Με τα λάθη στοιβαγμένα
Ότι έμεινε από μένα
Μια ανάμνηση παλιά
|
Ήrtha ki apópse methisméni
Ke apó ti níchta pligoméni
Gia na páro prágmata mu
Ta polí prosopiká
Ke mu dínis mia valítsa
Me ta esthímata spasména
Όti émine apó ména
S’ éna pséma pu poná
Dóse an thes ke ti zoí mu
Pu tin áfisa se séna
De me niázi pia gia ména
De me niázi na sothó
Ine ómos káti akóma
Ksechasméno sto sirtári
Pu kanis de tha sto pári
To dikó mu s’ agapó
Ήrtha ki apópse kurasméni
Ke apó to chróno pligoméni
Gia na páro prágmata mu
Ta polí prosopiká
Ke mu dínis mia valítsa
Me ta láthi stivagména
Όti émine apó ména
Mia anámnisi paliá
|