Το σπίτι είναι άδειο, μου λείπει η μορφή σου,
που να ‘σαι τώρα,
παντού δικά σου πράγματα, παντού η θύμισή σου
μου λείπεις τώρα.
Ό,τι και να γίνει θα ’χεις όλη την ευθύνη
θα μετανιώσεις, θα καταλάβεις και θα πονάς.
Θα κλαις, θα κλαις,
θα πονάς και θα γυρνάς στο χθες,
θα κλαις, θα κλαις,
θα θυμάσαι πως για όλα φταις,
θα κλαις, θα κλαις,
όπου και να πας δε θα γλιτώσεις
όπως ένιωσα κι εσύ θα νιώσεις
θα κλαις, θα κλαις, θα κλαις.
Δεν έχει τώρα νόημα ποιος έφταιξε καρδιά μου
αυτή την ώρα,
αν έχω πιθανότητες να ‘ρθεις πάλι κοντά μου
να έρθεις τώρα.
Ό,τι και να γίνει θα ’χεις όλη την ευθύνη
θα μετανιώσεις, θα καταλάβεις και θα πονάς.
Θα κλαις, θα κλαις,
θα πονάς και θα γυρνάς στο χθες,
θα κλαις, θα κλαις,
θα θυμάσαι πως για όλα φταις,
θα κλαις, θα κλαις,
όπου και να πας δε θα γλιτώσεις
όπως ένιωσα κι εσύ θα νιώσεις
θα κλαις, θα κλαις, θα κλαις.
|
To spíti ine ádio, mu lipi i morfí su,
pu na ‘se tóra,
pantu diká su prágmata, pantu i thímisí su
mu lipis tóra.
Ό,ti ke na gini tha ’chis óli tin efthíni
tha metaniósis, tha katalávis ke tha ponás.
Tha kles, tha kles,
tha ponás ke tha girnás sto chthes,
tha kles, tha kles,
tha thimáse pos gia óla ftes,
tha kles, tha kles,
ópu ke na pas de tha glitósis
ópos éniosa ki esí tha niósis
tha kles, tha kles, tha kles.
Den échi tóra nóima pios éftekse kardiá mu
aftí tin óra,
an écho pithanótites na ‘rthis páli kontá mu
na érthis tóra.
Ό,ti ke na gini tha ’chis óli tin efthíni
tha metaniósis, tha katalávis ke tha ponás.
Tha kles, tha kles,
tha ponás ke tha girnás sto chthes,
tha kles, tha kles,
tha thimáse pos gia óla ftes,
tha kles, tha kles,
ópu ke na pas de tha glitósis
ópos éniosa ki esí tha niósis
tha kles, tha kles, tha kles.
|