Δεν είναι η βροχή που κλαίει
απ’ έξω απ’ τα παράθυρα σου.
Είμαι εγώ.
είναι η καρδιά μου που σου λέει
πως ξαγρυπνάς στην κάμαρα σου.
Είμαι εγώ.
Θα με βρίσκεις παντού
στο σκοτάδι στο φως
στις μικρές και μεγάλες στιγμές σου.
Θα με βρίσκεις παντού
στο σκοτάδι στο φως
θα `μαι το σήμερα το αύριο το χθες σου.
Θα με βρίσκεις παντού.
Δεν είναι ο αγέρας που θυμώνει
κι από τον ύπνο σε ξυπνάει.
Είμαι εγώ.
Είναι η πληγή μου που ματώνει
και κάθε νύχτα με πονάει
Είμαι εγώ.
Θα με βρίσκεις παντού
στο σκοτάδι στο φως
στις μικρές και μεγάλες στιγμές σου.
Θα με βρίσκεις παντού
στο σκοτάδι στο φως
θα `μαι το σήμερα το αύριο το χθες σου.
Θα με βρίσκεις παντού.
|
Den ine i vrochí pu klei
ap’ ékso ap’ ta paráthira su.
Ime egó.
ine i kardiá mu pu su léi
pos ksagripnás stin kámara su.
Ime egó.
Tha me vrískis pantu
sto skotádi sto fos
stis mikrés ke megáles stigmés su.
Tha me vrískis pantu
sto skotádi sto fos
tha `me to símera to avrio to chthes su.
Tha me vrískis pantu.
Den ine o agéras pu thimóni
ki apó ton ípno se ksipnái.
Ime egó.
Ine i pligí mu pu matóni
ke káthe níchta me ponái
Ime egó.
Tha me vrískis pantu
sto skotádi sto fos
stis mikrés ke megáles stigmés su.
Tha me vrískis pantu
sto skotádi sto fos
tha `me to símera to avrio to chthes su.
Tha me vrískis pantu.
|