|
Τόσα παράπονα να κι ακόμα ένα
νιώθω την ανάγκη να με νιώσεις κι εσύ εμένα
λόγια μόνο μη μου πεις μα όταν σε χρειαστώ
κάπου καλά θα κρυφτείς
έλα να με δεις όταν μόνος μου θα κλαίω
ίσως φταίω την προσευχή μου πια δεν λέω
καταρρέω μα την αλήθεια σου φωνάζω
ταράζω τη χαμένη μου ψυχή και δεν αλλάζω
εκφράζω ό’τι νιώθει η καρδιά
τι κι αν είναι άδικο να χάνεται σε μια βραδιά
Αναρωτιέμαι τι θα μείνει κι έτσι κλείνει
το κεφάλαιο που λέγεται ζωή
Ποιος θα με κρίνει αυτός που δίνει
γιατί πάντα να’μαι εγώ σε παρακαλώ
λίγη αγάπη σου ζητώ και μα το Θεό
με την ελπίζω τώρα ζω όταν φύγω μακριά
εύκολα να μη ξεχαστώ
Θα ορκιστώ σε ότι έχω ιερό πως σ’ αγαπώ
από τους δυο μας πιο πολύ πονάω εγώ
τον εαυτό μου όμως θέλω πια να βρω
Θα ορκιστώ πως φταίει μόνο ο καιρός μας ο πολύς
κι αν θες να είμαστε κι οι δυο ειλικρινείς
ο κύκλος έκλεισε και μη μελαγχολείς
Ναι, ναι, ναι
Άπειρες οι ερωτήσεις ψάχνω για απαντήσεις
σαν το σταυρόλεξο που χάθηκαν οι λύσεις
βαδίζω σ’ ένα απέραντο σκοτάδι
τα κλάματα με πιάνουν καθώς έρχεται το βράδυ
έτσι εύκολα πικραίνομαι με λίγες λέξεις
τον καθρέφτη μου ρωτώ πόσο πια θ’αντέξεις
αναμνήσεις μου καλές γιατί χαθήκατε στο χρόνο
κι όσο μεγαλώνω αντιμέτωπος στο πόνο
Δεν τον αντέχω φύγε μακριά μου
ό’τι με πληγώνει γίνεται σκιά μου
που’ναι τα χρόνια τα δικά μου σε ρωτώ
όταν αθώα πια κι εγώ μπορούσα να χαμογελώ
Φοβάμαι πως τα όνειρα μου δε θα ξαναδώ
τρομάζω πως τους στίχους μου δε θα σου ξαναπώ
κοιτώ ψηλά και σηκώνω το κεφάλι
μα χαμηλά ξαναβρίσκομαι και πάλι
Θα ορκιστώ σε ότι έχω ιερό πως σ’ αγαπώ
από τους δυο μας πιο πολύ πονάω εγώ
τον εαυτό μου όμως θέλω πια να βρω
Θα ορκιστώ πως φταίει μόνο ο καιρός μας ο πολύς
κι αν θες να είμαστε κι οι δυο ειλικρινείς
ο κύκλος έκλεισε και μη μελαγχολείς
Νιώθω αιχμάλωτη τόσο ευάλωτη
με βλέμμα στο πουθενά
ψάχνω την άκρη μου ίσως αγάπη μου
ίσως γυρίσω ξανά
Θα ορκιστώ σε ότι έχω ιερό πως σ’ αγαπώ
από τους δυο μας πιο πολύ πονάω εγώ
τον εαυτό μου όμως θέλω πια να βρω
Θα ορκιστώ πως φταίει μόνο ο καιρός μας ο πολύς
κι αν θες να είμαστε κι οι δυο ειλικρινείς
ο κύκλος έκλεισε και μη μελαγχολείς
|
Tósa parápona na ki akóma éna
niótho tin anágki na me niósis ki esí eména
lógia móno mi mu pis ma ótan se chriastó
kápu kalá tha kriftis
éla na me dis ótan mónos mu tha kleo
ísos fteo tin prosefchí mu pia den léo
katarréo ma tin alíthia su fonázo
tarázo ti chaméni mu psichí ke den allázo
ekfrázo ó’ti nióthi i kardiá
ti ki an ine ádiko na chánete se mia vradiá
Anarotiéme ti tha mini ki étsi klini
to kefáleo pu légete zoí
Pios tha me kríni aftós pu díni
giatí pánta na’me egó se parakaló
lígi agápi su zitó ke ma to Theó
me tin elpízo tóra zo ótan fígo makriá
efkola na mi ksechastó
Tha orkistó se óti écho ieró pos s’ agapó
apó tus dio mas pio polí ponáo egó
ton eaftó mu ómos thélo pia na vro
Tha orkistó pos ftei móno o kerós mas o polís
ki an thes na imaste ki i dio ilikrinis
o kíklos éklise ke mi melagcholis
Ne, ne, ne
Άpires i erotísis psáchno gia apantísis
san to stavrólekso pu cháthikan i lísis
vadízo s’ éna apéranto skotádi
ta klámata me piánun kathós érchete to vrádi
étsi efkola pikrenome me líges léksis
ton kathréfti mu rotó póso pia th’antéksis
anamnísis mu kalés giatí chathíkate sto chróno
ki óso megalóno antimétopos sto póno
Den ton antécho fíge makriá mu
ó’ti me pligóni ginete skiá mu
pu’ne ta chrónia ta diká mu se rotó
ótan athóa pia ki egó borusa na chamogeló
Fováme pos ta ónira mu de tha ksanadó
tromázo pos tus stíchus mu de tha su ksanapó
kitó psilá ke sikóno to kefáli
ma chamilá ksanavrískome ke páli
Tha orkistó se óti écho ieró pos s’ agapó
apó tus dio mas pio polí ponáo egó
ton eaftó mu ómos thélo pia na vro
Tha orkistó pos ftei móno o kerós mas o polís
ki an thes na imaste ki i dio ilikrinis
o kíklos éklise ke mi melagcholis
Niótho echmáloti tóso eváloti
me vlémma sto puthená
psáchno tin ákri mu ísos agápi mu
ísos giríso ksaná
Tha orkistó se óti écho ieró pos s’ agapó
apó tus dio mas pio polí ponáo egó
ton eaftó mu ómos thélo pia na vro
Tha orkistó pos ftei móno o kerós mas o polís
ki an thes na imaste ki i dio ilikrinis
o kíklos éklise ke mi melagcholis
|
