Ήπια το πιοτό
Θα πιω και το γυαλί
Να μπει μες στην καρδιά μου
Να την κόψει γιατί
Ήμουνα εγώ
ευαίσθητος πολύ
Μ’ αυτό ποτέ δεν το ’λαβες υπόψιν εσύ
Τα χαράματα που σβήνουν
Τ’ αστεράκια τα χρυσά
Αχ τα νιάτα μου θα μείναν
Μες στου δρόμου τα μισά
Ήπια το πιοτό
το πιο φαρμακερό
Γουλιά γουλιά ρουφώ
την προδοσία σου αυτή
Κλαίω κι απορώ
Πως το ’κανες αυτό
Σε μένα που ’χω τόση ευαισθησία εσύ
Τα χαράματα που σβήνουν
Τ’ αστεράκια τα χρυσά
Αχ τα νιάτα μου θα μείναν
Μες στου δρόμου τα μισά
|
Ήpia to piotó
Tha pio ke to gialí
Na bi mes stin kardiá mu
Na tin kópsi giatí
Ήmuna egó
evesthitos polí
M’ aftó poté den to ’laves ipópsin esí
Ta charámata pu svínun
T’ asterákia ta chrisá
Ach ta niáta mu tha minan
Mes stu drómu ta misá
Ήpia to piotó
to pio farmakeró
Guliá guliá rufó
tin prodosía su aftí
Kleo ki aporó
Pos to ’kanes aftó
Se ména pu ’cho tósi evesthisía esí
Ta charámata pu svínun
T’ asterákia ta chrisá
Ach ta niáta mu tha minan
Mes stu drómu ta misá
|