|
Ξενυχτάς κι όλο γυρνάς
τη μια εδώ την άλλη εκεί,
παίζεις τις γυναίκες
λες κι είναι μάρκες στα χαρτιά
χωρίς καρδιά.
Μα θα `ρθει μια μέρα
μικρέ μου να με θυμηθείς
και θα `ναι αργά
θα’ ρθει μέρα
να σε πετάξω απ’ την καρδιά μου,
θα `ρθει μέρα να μείνεις μόνος σου κι εσύ
ένα πρωί.
Μη θαρρείς μες στον κόσμο αυτό
πάντα πως όλα είναι γιορτή
μάθε μια για πάντα
δεν είν’ καζίνο η ζωή, κατακτητή,
το πουλί της νιότης πετάει για πάντα
ένα πρωί.
Θα’ ρθει μέρα
να σε πετάξω απ’ την καρδιά μου,
θα `ρθει μέρα να μείνεις μόνος σου κι εσύ
ένα πρωί.
Θα’ ρθει μέρα
που θα στην κάνω τη ζημιά στα φανερά.
Θα’ ρθει μέρα
να φας το βάζο στο κεφάλι,
θα’ ρθει μέρα
από λουλούδι να το βρεις και θα το δεις κατακτητή
θα μείνεις μόνος ένα πρωί και θα το δεις
δε θα με ξαναδείς.
|
Ksenichtás ki ólo girnás
ti mia edó tin álli eki,
pezis tis ginekes
les ki ine márkes sta chartiá
chorís kardiá.
Ma tha `rthi mia méra
mikré mu na me thimithis
ke tha `ne argá
tha’ rthi méra
na se petákso ap’ tin kardiá mu,
tha `rthi méra na minis mónos su ki esí
éna pri.
Mi tharris mes ston kósmo aftó
pánta pos óla ine giortí
máthe mia gia pánta
den in’ kazíno i zoí, kataktití,
to pulí tis niótis petái gia pánta
éna pri.
Tha’ rthi méra
na se petákso ap’ tin kardiá mu,
tha `rthi méra na minis mónos su ki esí
éna pri.
Tha’ rthi méra
pu tha stin káno ti zimiá sta fanerá.
Tha’ rthi méra
na fas to vázo sto kefáli,
tha’ rthi méra
apó luludi na to vris ke tha to dis kataktití
tha minis mónos éna pri ke tha to dis
de tha me ksanadis.
|
