|
Κάτω απ’ την Ακρόπολη χτισμένοι
είμασταν νεκροί φυλακισμένοι
ένοχοι κριθήκαμε και ξένοι
για τη χώρα για την οικουμένη.
Βγήκαμε παιδιά μιας μάνας χήρας
είμασταν γεννήματα της μοίρας
γίναμε εκφραστές μιας βίας στείρας
μείναμε οι χορδές μισές μιας λύρας.
Καθιστός ο βίος των αγίων
σε δωμάτια λαϊκών πορνείων
μες τις μυρωδιές των μαγειρίων
συντελείται ο νόμος των οργίων.
Ήρθαμε ψυχροί σαν τον αγέρα
ήταν νύχτα ήταν μια δευτέρα
και με πείσμα πάθος και φοβέρα
φέραμε το μίσος τη χολέρα.
Τώρα αλλάζουμε γινόμαστ’ άλλοι
βάλαμε κεραία στο κεφάλι
γίναμε αστυνόμοι μες στη ζάλη
άλλο βία κι άλλο βιοπάλη.
Καθιστή η μνήμη των αρχείων
στα δωμάτια λαϊκών ξενοδοχείων
στις περγαμηνές των υπουργείων
συντελείται ο νόμος των αγίων.
|
Káto ap’ tin Akrópoli chtisméni
imastan nekri filakisméni
énochi krithíkame ke kséni
gia ti chóra gia tin ikuméni.
Ogíkame pediá mias mánas chíras
imastan gennímata tis miras
giname ekfrastés mias vías stiras
miname i chordés misés mias líras.
Kathistós o víos ton agion
se domátia laikón pornion
mes tis mirodiés ton magiríon
sintelite o nómos ton orgion.
Ήrthame psichri san ton agéra
ítan níchta ítan mia deftéra
ke me pisma páthos ke fovéra
férame to mísos ti choléra.
Tóra allázume ginómast’ álli
válame kerea sto kefáli
giname astinómi mes sti záli
állo vía ki állo viopáli.
Kathistí i mními ton archion
sta domátia laikón ksenodochion
stis pergaminés ton ipurgion
sintelite o nómos ton agion.
|
