Θα πούμε το τραγούδι του που ξεκινά απ’ τον ήλιο
με την απόκρημνη λαλιά του τηλεβόα
Ολκάδος που συνάντησε το νεαρό τιτάνα
με ρίγανη στα χείλη του κι ολόκληρη τη χώρα
Μες στο στήθος του…
στο στήθος του…
Το ρήμα κρουσταλλώθηκε και φέγγει
κι ακόμα τρέχουν τα κορίτσια
Μες στα πλατιά φουστάνια τους
στις δροσερές μαρμαρυγές της άσπιλης ημέρας
Μέσα στο ρίγος που γελά καθώς ξανθή γοργόνα
σ’ ένα καράβι ορθόπλωρο που πλέχει
στον ουρανό της θάλασσας με τα μεγάλα μάτια
Φωνές θερμές, γλυκές παιδίσκες των ερώτων
πάνω στη γη κι επί των χόρτων ή στα φύλλα
βιβλίου γιομάτου δένδρα πράσινα σαν παραθύρια
που βλέπουν προς την Άνοιξη
προς την Άνοιξη…
προς την Άνοιξη…
Χωρίς απροσδιόριστη φενάκη μα με πλήθος
πολύχρωμων παλμών μεταξωτής αιώρας
Σε κάστρο δόξας μυρμηκιάς με πλούσια ζώνη
σφιγμένα δυνατά στη μέση της ημέρας
Πλατιά στα στέρνα μας
και τα πουλιά μας τρέχουν στον αέρα
|
Tha pume to tragudi tu pu ksekiná ap’ ton ílio
me tin apókrimni laliá tu tilevóa
Olkádos pu sinántise to nearó titána
me rígani sta chili tu ki olókliri ti chóra
Mes sto stíthos tu…
sto stíthos tu…
To ríma krustallóthike ke féngi
ki akóma tréchun ta korítsia
Mes sta platiá fustánia tus
stis droserés marmarigés tis áspilis iméras
Mésa sto rígos pu gelá kathós ksanthí gorgóna
s’ éna karávi orthóploro pu pléchi
ston uranó tis thálassas me ta megála mátia
Fonés thermés, glikés pedískes ton eróton
páno sti gi ki epí ton chórton í sta fílla
vivlíu giomátu déndra prásina san parathíria
pu vlépun pros tin Άniksi
pros tin Άniksi…
pros tin Άniksi…
Chorís aprosdióristi fenáki ma me plíthos
políchromon palmón metaksotís eóras
Se kástro dóksas mirmikiás me plusia zóni
sfigména dinatá sti mési tis iméras
Platiá sta stérna mas
ke ta puliá mas tréchun ston aéra
|