Θες έναν κόσμο πιο μεγάλο,
Και μες στο φόβο κλείνεσαι.
Λες δε θα πολεμήσεις άλλο,
σαν φύλλο στο ποτάμι αφήνεσαι.
Έσβησες όλα σου τα φώτα
νομίζεις πως δε θα σε βρουν.
Μα όλα τα “τότε’’ και τα “πρώτα”
όπου κρυφτείς εκεί θα ‘ρθουν.
Όλος ο κόσμος να γυρίσει,
δεν έχεις άλλη επιλογή.
Είσαι το πρόβλημα και η λύση
και το μαχαίρι και η πληγή.
Είπες πολλά κι ένιωσες λίγα,
πίστεψες λέξεις κι εποχές.
Τώρα απλά γυρνάς σελίδα,
δε θα ξεμπλέξεις με ευχές.
Τώρα κατέβασες τα χέρια,
άλλοι το μέλλον αναγγέλουν
Λες δε θα πάμε και στ ‘αστέρια
ας γίνουν όλα όπως θέλουν
|
Thes énan kósmo pio megálo,
Ke mes sto fóvo klinese.
Les de tha polemísis állo,
san fíllo sto potámi afínese.
Έsvises óla su ta fóta
nomízis pos de tha se vrun.
Ma óla ta “tóte’’ ke ta “próta”
ópu kriftis eki tha ‘rthun.
Όlos o kósmos na girísi,
den échis álli epilogí.
Ise to próvlima ke i lísi
ke to macheri ke i pligí.
Ipes pollá ki énioses líga,
pístepses léksis ki epochés.
Tóra aplá girnás selída,
de tha ksebléksis me efchés.
Tóra katévases ta chéria,
álli to méllon anangélun
Les de tha páme ke st ‘astéria
as ginun óla ópos thélun
|